Rozdział 10

Leżał w bezruchu na białej pościeli a Jego twarz nie okazywała żadnych emocji. Nie mogłam patrzeć na Niego w takim stanie.
- Liam? - spojrzałam na Niego a potem na Zayn'a.
- Co? - usłyszałam Jego głos gdy spojrzał w dół.
- Możecie Nas zostawić samych? - nie wiem czy dobrze robię ale muszę być z Nim sam na sam.
- Ok - przytaknął po czym skierowali się oboje do wyjścia.  Nie chciałam odwracać się w Jego stronę ale gdy już to zrobiłam powoli podeszłam do łóżka i usiadłam patrząc na Jego twarz. Moje serce biło szybko a ręce zaczęły się trząś gdy chciałam chwycić Jego dłoń. Wiedziałam, że jest nieprzytomny dlatego nie mogłam z Nim o niczym porozmawiać. Zdziwiło mnie gdy poczułam lekkie ściśnięcie dłoni i od razu przeniosłam swój wzrok na Harry'ego, na którego twarzy widniał mały uśmiech. Czyli jednak jest przytomny?
- Hazz? - wyszeptałam cicho na co znów widziałam uśmiech na Jego twarzy.
- Lily - wiem, że sprawia mu to wielką trudność dlatego zakazałam mu mówić.
- Hazz wiesz jak się o Ciebie bałam? Gdy Cie wtedy zobaczyłam przestraszyłam się i ... - nie pozwolił mi dokończyć szepcząc, że wie i żebym przestała teraz o tym mówić. Dalej siedzieliśmy w kompletnej cichy, która nie przeszkadzała mi ani trochę. Jeszcze chwilę siedzieliśmy tak dopóki do sali nie wszedł lekarz i prosił mnie abym wyszła. Na korytarzu spotkałam chłopaków i postanowiliśmy wrócić do domu. Po drodze nikt nic nie mówił dopiero gdy zatrzymaliśmy się przed domem Hazzy odezwałam się.
- Chłopaki... zostaniecie ze mną? - spojrzałam na teraz ciekawe obiekty za oknem.
- Jasne, nawet nie pytaj - Liam był naprawdę dla mnie miły. Dziękuje mu za to.
Weszliśmy do domu a ja poszłam na górę i zasnęłam. Byłam zmęczona dzisiejszym dniem.
Po niecałej godzinie obudziły mnie dziwne hałasy dochodzące z dołu. W mojej głowie pojawiły się wspomnienia Harry'ego więc szybko zerwałam się i pobiegłam korytarzem na dół. Może Liam i Zayn sobie poradzą kimkolwiek jest ta osoba. Schodząc po schodach wzięłam po drodze coś ciężkiego na obronę.
Dźwięk był coraz bardziej słyszalny a moje serce waliło jak oszalałe. Dostrzegłam, że dochodzą z kuchni więc szybko się skierowałam w tamtą stronę i jednym ruchem kopnęłam w drzwi a chłopaki stali jak zamurowani.
- Co to ku*wa.. ? - w tej chwili wyszłam na idiotkę.
- My robimy kolacje? A Tobie co? - odparł lekko zdezorientowany moim zachowaniem Zayn po czym zaczęli się śmiać.
- Ahaa.. może pomogę? - odłożyłam wazon, który miał być moją obroną i usiadłam na blacie lekko zakłopotana tym co zrobiłam przed chwilą.
- Wiecie.. usłyszałam coś i myślałam.. że znowu ktoś chcę Wam coś zrobić i tak.. - gdy kończyłam spojrzeli na siebie i zaczęli się głupio śmiać.
- Wiesz Nas tak łatwo nie da się pokonać - jeszcze chwila i zabiję Ich za te głupie uśmiechy.
- Dobra no! Robimy kolacje czy nie? - zeszłam z blatu rozglądając się i sprawdzając co takiego zrobili.
- Umm a co Wy mieliście zamiar robić? - nie wiem co z tego wyjdzie więc może od razu coś zamówimy?
- Pizza! - krzyknęli obaj a ja zaczęłam się śmiać.
- Z tego? Potrujemy się! Ja zamawiam sobie własną - wyminęłam Ich i poszłam po telefon po czym poszłam do salonu. To było mega zabawne patrząc jak próbują zrobić cokolwiek ale nie są najlepszymi kucharzami. Usłyszałam dzwonek więc wzięłam pieniądze i za chwile delektowałam się swoim przysmakiem. W sekundzie obok mnie pojawili się chłopaki z miną zbitego psa.
- Czego tu? - warknęłam odsuwając pizze.
- Możemy? Nasza trochę nie wyszła - no i co teraz? Dobrze, że zamówiłam więcej bo wiedziałam, że Oni nic nie zrobią.
- Taa.. ale jutro jedziemy na zakupy! - ich miny zrzedły ale zgodzili się a ja podałam im opakowanie.
- Oglądamy? - pokazałam im denną komedię na co znów wydali grymas w niezadowoleniu.
- Żartowałam! Lamusy - krzyknęłam na co spiorunowali mnie spojrzeniem i dołączyli do mojego chichotu.
W nocy ciche szepty przeszkadzały mi we śnie dlatego podeszłam do drzwi i rozpoznałam szepty. Wiem, że na korytarzu nie był tylko Zayn i Liam ale wszyscy. Wyszłam na co wszyscy skierowali wzrok na mnie a szepty ucichły.
- Co jest? - przetarłam oczy i spojrzałam na każdego. Spojrzeli na siebie i wiedziałam, że to nie będzie coś miłego.
- Hazz jest w szpitalu dlatego musisz jechać z Nami - no co Was ku*wa pogięło? W środku nocy? Ale dobrze wiedziałam, że nie ma co się sprzeciwiać.
- Poczekajcie chwilę - wiem, że jeśli Harry się o tym dowie Nas zabije ale muszę Im pomagać. Jeśli się sprzeciwie nie będzie to dla mnie dobre. Szybko się ubrałam i wróciłam do chłopaków.
- Zakładaj na głowę - pokierował mnie Lou i podał również broń, której tak się obawiałam. To co teraz?
- Wiem, że się boisz dlatego będziemy Cię osłaniać ale nie możesz dać plamy. I gęba na kłódkę przy Hazzie. - warknął na mnie a Zayn Go ode mnie odepchnął.
- Nie jestem małym dzieckiem! Rozumiem wiesz? - parsknęłam w Jego stronę i udałam się do wyjścia. Co On ku*wa sobie myśli? To, że jestem dziewczyną nie znaczy, że jestem słaba czy wymięknę.
- O co chodzi w tej akcji? - spytałam gdy wsiadaliśmy do Ich auta.
- Pamiętasz jak jakiś skurwiel pobił Harry'ego? - nienawidzę jak On do mnie mówi.
- Taa - parsknęłam na co zabił mnie wzorkiem.
- Nie przerywaj mi ku*wa! - dobra mam się bać Tomlinson? W marzeniach.
- Teraz zabijamy Ich a potem.. ich szefa, tego, u którego pracowaliśmy. - na dobra teraz zaczynam się trochę bać bo mogę z tego nie wyjść cało.
- Trzymaj się mnie - Zayn jak zawsze umie mnie pocieszyć.
- Jasne - odwzajemniłam Jego lekki uśmiech w moją stronę i mocniej ścisnęłam skórzaną kurtkę gdy samochód się zatrzymał.
- Ku*wa  warknęłam pod nosem po czym wysiadłam. Czarna przestrzeń, fabryka, zniszczone garaże. Na sam widok już chcę do domu.
- Ja pierdole! - wszyscy patrzyli na mnie po czym weszliśmy na teren opuszczonego miejsca. Miałam ciarki i nie tylko dlatego, że było zimno. Kurewsko się bałam i teraz to przyznaję.
- A teraz masz się zamknąć i się nie odzywaj! - warknął Lou w moją stronę i szybko schował się za jednym z garaży a wszyscy poszliśmy w Jego stronę. No nic ku*wa raz się żyje.
- Teraz wejdziemy do fabryki ok? - po słowach Liama skierowaliśmy się do fabryki a Louis wyważył ciężkie drzwi i weszliśmy do środka. Opuszczone miejsce niczym scena z horrorów, których nienawidzę.
Nagle usłyszeliśmy strzał i wszyscy schowaliśmy się a moje serce biło sto razy szybciej.
- Co to było? - trzymałam się blisko Liam'a a ten tylko kazał mi być cicho aby Nas nie namierzyli.
- To Oni, jeśli się nie zamkniesz to Nas zabiją! - Lou ku*wa sam gadasz.
W oddali zobaczyłam wysoką postać i szybko szturchnęłam Liam'a i usłyszałam strzał.
- Co jest? - warknął Louis.
- Nic! Ktoś tam był więc strzeliłam - co? Ja niby strzeliłam i trafiłam go?
- Co? - Jego zdziwienie mnie rozbawiło a On był ewidentnie na mnie zły. Bo przecież to On chciał go zastrzelić. Czy ja się chwalę, że kogoś zabiłam? O Boże.
- Dobra, już zamknij się! Liam, Niall i Ty idziecie tam - wskazał w lewo. - A ja i Zayn tam - wskazał przeciwną stronę po czym ruszyliśmy. Szliśmy powoli trzymając broń i uważając na to co kryje się w każdym kącie budynku. Nagle poczułam broń przy mojej skroni i znajomy chłód oraz silne uderzenie w twarz. Co jest do cholery?

* Kilka godzin później *

Obudziłam się w znajomym miejscu a podnosząc się poczułam cholerny ból głowy.
- Co jest? - przyzwyczaiłam się do jasnego pomieszczenia i otworzyłam szerzej oczy.
- Nic. Ktoś Cię uderzył, my ich załatwiliśmy i znów w domu Emm - znajomy głos Liam'a trochę mnie uspokoił a ja znów się położyłam.
- Ku*wa głowa mnie boli - warknęłam łapiąc się za głowę i jęcząc.
- Ma prawo. Ten jeden nieźle Ci przywalił - zaczął się śmiać na co Go uderzyłam.
- Taa dzięki wiesz? - moja pierwsza akcja, misja czy jakoś tam i już poległam? Nagle usłyszałam jak ktoś biegnie w Naszym kierunku a potem usłyszałam zdyszany głos Niall'a.
- Harry przyjechał! - warknął a ja zerwałam się na równe nogi.
- Co ku*wa? - nie może zobaczyć mnie w tym stanie i z ogromnym siniakiem na buzi bo domyśli się, że coś nie tak.
- Co robimy? - spanikowaliśmy wszyscy. Do pokoju nagle wparował Lou i zaczął Nam rozkazywać co mamy robić i mówić.
- Dobra ku*wa przestań! - jak On mnie strasznie denerwuje. Rób to, nie rób tego. No nie będzie kierował moim życiem do cholery.
- Co Ty ku*wa powiedziałaś? - podszedł szybko do mnie z miną mordercy ale Liam stanął między Nami.
- Co przywaliłbyś mi? Hy? - chciałam Go sprowokować lub zrobić cokolwiek co go zdenerwuje.
- Cicho już ku*wa! - warknął Zayn a w pokoju zapadła cisza. Słyszałam tylko mój przyspieszony oddech gdy nagle drzwi do pokoju się otworzyły. Harry ku*wa teraz?
- Co jest? - spojrzał na Nas i zatrzymał swój wzrok na mnie a Jego źrenice szubko się powiększyły. Jego mięśnie się napięły a szczęka mocno zacisnęła.
- Co Wy jej zrobiliście? - warknął i zaczął zabijać chłopaków wzrokiem. - Pytam się ku*wa! - nie mogę Go okłamywać.
- Hazz to nie tak! - próbowałam chwycić Go za ramiona ale szybko się odsunął.
- A jak? Gadaj co robiłaś! - Jego tęczówki przeszywały moje ciało. Poczułam dreszcze i już chciałam coś powiedzieć ale jak zawsze Louis musi to robić za mnie.
- Harry uspokój się. Jak jest niezdarna i się uderzyła to nie Nasza wina! - parsknął i wzruszył ramionami a Harry rzucił się na Niego z pięściami.
- Co Ty o Niej ku*wa powiedziałeś? - zaczął okładać Go pięściami a Tomlinson nie mógł się ruszyć. Chłopaki zaczęli odciągać Hazze trzymając z dala od Louis'a. Czy On wszystko załatwia biciem? Dziwne, że po dwóch dniach wyszedł a miał siedzieć dwa tygodnie i już się musi bić. Uwalniając się z uścisku Niall'a i Zayn'a podszedł do mnie i chciał przytulić ale tym razem to ja się odsunęłam. Znów ewidentnie był zdenerwowany.
- Powiesz mi kochanie co się stało? Albo to z Ciebie wyciągnę! - warknął mi do ucha, gdy chciałam wyrwać się z Jego silnych ramion. Spoglądając w Jego oczy znów zauważyłam znajomą czerń.
- Zbyt szybko się denerwujesz - zacieśnił uścisk a ja cicho pisnęłam.
- Zostaw ją Hazz - odezwał się blondyn na co Styles odwrócił się w Jego stronę.
- Zamknij się! Nie będziesz mi mówił jak mam postępować z moją dziewczyną! - warknął i znów spojrzał na mnie.
- Jestem Twoją dziewczyną?! - No to już po mnie. Czego nie zrobię lub nie powiem wkurzę tym Harry'ego do granic możliwości czyli jak zawsze.


* Oczami Harry'ego *

Jak najszybciej chciałem opuścić ten zasramy szpital i już po dwóch dniach byłem w domu. A miałem zostać dwa tygodnie ale lekarz chyba bał się mnie. Ku*wa chciałem wrócić do moje Lily, być z Nią, aby czuła się bezpieczna, chce ją kochać a co zastaje po powrocie? Ona ku*wa w siniakach, pobita a chłopaki z Nią w Naszej sypialni. Nikt nie ma przede mną sekretów i powinna o tym wiedzieć.
- Mów ale Cię zmuszę! - zacisnąłem swoje dłonie na Jej tali i warknąłem a jej ciało całe trzęsło się pod moim wpływem.
- Uwielbiam gdy się mnie boisz kochanie - spojrzała na mnie a ja się szyderczo uśmiechałem. Zrobię wszystko żeby powiedziała mi co się stało. Odwróciłem się w stronę chłopaków i kazałem im wyjść. Gdy Zayn zamknął drzwi znów spojrzałem na Lily wciąż oczekując odpowiedzi.
- No to powiesz mi o co chodzi kochanie? - pogłaskałem jej policzek na co odwróciła się w drugą stronę.
- Hazz nic się nie stało - powiedziała spokojnym tonem a ja wiem, że mnie kłamie. Czuję to w jej spojrzeniu.
- Nie oszukasz mnie kochanie - przybliżyłem się do Niej po czym wyszeptałem do ucha.
- Proszę powiedz mi skarbie czy Oni Ci coś zrobili? - na samą myśl chciałem Ich zabić. Nikt nie dotyka mojej kobiety do cholery. Pokiwała przecząco głową na co się uśmiechnąłem.
- Kochasz mnie? - zapytałem obawiając się jej odpowiedzi.
- Tak Hazz - poczułem ulgę ale muszę to usłyszeć.
= Co tak? - byłem cholernie zdesperowany.
- Tak kocham Cię Harry - byłem zadowolony, nawet bardzo. Złożyłem namiętny pocałunek na Jej wargach a jedna rękę przeniosłem pod Jej bluzę na co się wzdrygnęła.
- Więc.. jeśli mnie kochasz powiedz mi co tu było! - słyszałem jak jej serce niespokojnie bije.
- Hazz byłam na akcji i nie zło... - nie pozwoliłem jej dokończyć. Co ku*wa? Moje kochanie było na akcji? Ryzykowała życie? Czy Oni ku*wa są

normalni? Zabije ich!
- Co do ku*wy??!!!! - warknąłem i szybko skierowałem się na dół. Pobiegła za mną prosząc abym się uspokoił. Nie w tej chwili ku*wa.

* Przeczytałeś/łaś? Zostaw komentarz *

~ Original Wingz ;3